از منجلاب تیره این دنیا

  بانگ پر از نیاز مرا بشنو

  آه ای خدای قادر بی همتا
 
  تنها تو آگهی و تو می دانی

  اسرار آن خطای نخستین را

  تنها تو قادری که ببخشایی

  بر روح من صفای نخستین را

 
   یکدم ز گرد پیکر من بشکاف

   بشکاف این حجاب سیاهی را

   شاید درون سینه من بینی

   این مایه گناه و تباهی را
 
   آه ای خدا ، چگونه ترا گویم

   کز جسم خویش خسته و بیزارم

   هر شب بر آستان جلال تو

   گویی امیدجسم دگر دارم

 
  دل نیست این دلی که به من دادی

   در خون تپیده آه رهایش کن

  یا خالی از هوی و هوس دارش

  یا پای بند مهر و وفایش کن
 
   از دیدگان روشن من بستان

   شوق بسوی غیر دویدن را

   لطفی کن ای خدا و بیاموزش

   از برق چشم غیر رمیدن را
 
  عشقی به من بده که مرا سازد

  همچون فرشتگان بهشت تو

  یاری به من بده که در او بینم

  یک گوشه از صفای سرشت تو
 
  یک شب زلوح خاطر من بزدای

  تصویر عشق و نقش فریبش را

   خواهم به انتقام جفاکاری

   در عشق تازه فتح رقیبش را
 
   آه ای خدا که دست توانایت

   بنیان نهاده عالم هستی را

  بنمای روی و از دل من بستان

   شوق گناه و نقش پرستی را
 
  راضی مشو که بنده نا چیزی

  عاصی شود به غیر تو روی آرد

  راضی مشو که سیل سرشکش را

    در پای جام باده فرو بارد
 
   از تنگنای محبس تاریکی

   از منجلاب تیره این دنیا

   بانگ پر از نیاز مرا بشنو